De Nachtwacht (2016) NL | Een film van Max Ploeg, Giel van Zon & Jillian Veenendaal

HKU 2de jaars film Audio Visuele Media
Thema: Dorpsportret
Regie: Giel van Zon
Camera: Max Ploeg
Geluid: Jillian Veenendaal
Montage: Jillian Veenendaal & Max Ploeg

Lopik is een stoffig dorpje met vijfduizend inwoners, een schattig kerkje en een marktplein. Op dit marktplein staan de resten van de Manebrug, een discotheek. Ooit een begrip in de hele provincie, nu een vervallen gebouw. Lopik is een dorp zonder reuring, een plek waar nooit wat gebeurt. Het leven kabbelt voort, er is niets te klagen. Hoewel de Manebrug voor- en tegenstanders had, kijkt menig Lopiker nu met weemoed terug naar de tijd dat er tenminste nog wat gebeurde. De jeugd werd vanuit de hele gemeente met bussen naar het dorpsplein gebracht. In de avonduren werd Lopik een trefpunt voor jong en oud uit de hele regio, dorpse gezelligheid maar ook baldadigheid waren aan de orde van de dag. Om de rust te bewaren werd de Nachtwacht in het leven geroepen. Deze groep behoedzame burgers struinen s’nachts de straten af, op zoek naar luide jongeren, jongeren die plantenbakken verplaatsen, jongeren die op straat pissen. Deze groep vrijwilligers is een van de vele vrijwilligersverenigingen die Lopik rijk is. Van de vluchtelingenhulp tot de anti- hondenpoep club, de mensen in dit dorp houden zichzelf wel bezig. De aanvoerder van de nachtwacht is Rida Broekhuizen, eeuwig vrijwilliger en dorpsmoeder. Met haar fleurige uiterlijk en trouwe volgers bestrijdt ze problemen en overlast die dit dorp niet meer kent. Sinds het verdwijnen van de Manebrug is Lopik rustig en zijn de straten leeg. Nu gaat de Nachtwacht slechts nog een keer per maand op pad om de plaatselijke kinderdisco te beveiligen. Met het wegvallen van de Manebrug valt langzaamaan de Nachtwacht ook uiteen. Leidt leven in een perfect saai dorp tot sensatiezucht of zingeving?

 

Binnenstebuiten (2015) NL

HKU 3ejaars film Fashion Communication

Binnenstebuiten laat via vijf portretten de beweging van identiteit zien. Het gaat over het loskomen van de perceptie van de ander (maatschappij) en de poëzie van diversiteit.
De film komt vanuit een persoonlijke fascinatie voor de mens, mode en psychologie. Binnenstebuiten probeert deze fascinatie te verbeelden door middel van de verhalen van de geïnterviewden en de close-ups van de kleding. Het gaat over de groei van het innerlijke naar het uiterlijke en verteld over een zoektocht die niet altijd gemakkelijk is geweest.